Мішка
Мішку скінулі з канапы,
Мішку адарвалі лапу.
Я яго адрамантую
І цукеркай пачастую.
Бычок
Ідзе бычок, хістаецца,
Бядуе: «Ай-яй-я!
Вось дошчачка сканчаецца,
Звалюся зараз я!»
Слон
Ноч прыйшла, заснуў бычок,
Павярнуўся на бачок.
Мішка сон салодкі сніць,
Толькі слон яшчэ не спіць.
Ён хітае галавой:
"Добрай ночы, дружа мой!"
Кот
Мы ката паспрабавалі
Пракаціць на самазвале.
Кот катацца не любіў,
Грузавік перакуліў.
Мяч
Наша Таня гучна плача,
Упусціла ў рэчку мячык.
Ціха, Танечка, не плач,
Не патоне ў рэчцы мяч.
Зайка
Зайку кінулі на лаўку
І забыліся у парку.
Злезці долу ён ня мог
І пад дожджыкам прамок.
Самалёт
Самалёт змайструем самі,
Паляцім па-над лясамі,
Паляцім па-над лясамі,
Памахаем ручкай маме!
Караблік
Матроская шапка,
Вяроўка ў руцэ,
Цягну я караблік
Па хуткай рацэ.
Бягуць жабяняты
За чоўнам у след
І хорам крычаць:
- Пракаці і мяне!
Жабяняты
Сядзелі на ўзгорку
Малыя жабяняты.
Ды раптам долу ўрэчку
Саскокнулі яны.
Спалохаліся чаплі
Малыя небаракі.
Я ж голасна смяюся,
Бо чаплі не баюся!
Кацянятка
З клубком дурэе кацянятка.
Вось ўпотай падпаўзае мякка,
То на клубок пачне кідацца,
Піхне яго, адскоча ўбок...
Ніяк не можа здагадацца,
Што то не мышка, а клубок!
Конік
Коніка свайго люблю я,
Грыўку прычашу даўгую,
Шчотачкай прыгладжу хвосцік,
Паскачу да мамы ў госці.
Казляня
Гадаванец мой ўлюбёны — 
Маладое казляня,
Я яго у сад зялёны
Пасвіцца ваджу штодня.
Калі раптам заблукае,
Я заўсёды адшукаю.
Дару табе сэрца
Дару табе сэрца
На чыстай старонцы,
Дару табе сэрца —
Маленькае сонца.
З даверам яго
Аддаю ў твае рукі,
Без страху і злосці,
Без нечай прынукі.
Ты толькі на ім
Не малюй, калі ласка,
Бо сэрца маё
Мусіць чыстым застацца.
Зайка ў вітрыне
Зайка сядзіць у вітрыне
У шэранькім футры з плюша.
Зрабілі шэраму зайку
Занадта даўгія вушы.
Зайка сядзіць ціхутка
І лапкаю не паварушыць.
Ну як тут здавацца смелым,
Калі ў цябе смешныя вушы?
Ліхтарык
Без агню не сумна мне -
Ёсць ліхтарык у мяне.
Удзень глядзі ці не глядзі
Ён не свеціць – не знайсці.
Ну а ў цемры бачны ён,
Зыркім свеціцца агнём.
Гэта ў слоіку, у траве
У мяне святляк жыве.
Мурзачка неслухмяная
Ах ты мурзачка неслухмяная!
Рукі брудныя, локці з плямамі!
А пазногці чыста
Як у трубачыста!
Я на сонейку ляжала,
Рукі дагары трымала,
Вось яны і загарэлі.
Ах ты мурзачка неслухмяная!
Шчокі брудныя, носік з плямамі!
Вушы — проста гора,
Быццам у шахцёра!
Я на сонейку ляжала,
Тварык дагары трымала,
Вось ён і загарэў.
Ах ты мурзачка неслухмяная!
Ногі брудныя, пяткі з плямамі!
Нібы не ў дзіцяці,
А у парасяці!
Я на сонейку ляжала,
Пяткі дагары трымала,
Вось яны і загарэлі.
Вой, а мы не верым,
Можа наманіла?
Бруд увесь адмыем,
Дзе там наша мыла?
Як убачыла вяхотку,
Выдзіралася, як котка:
Ды няма тут бруду,
Пальцы мыць не буду!
Не будуць рукі белыя,
Бо рукі загарэлыя!
А рукі ўзялі ды адмыліся!
Тупала нагамі:
Не сябрую з вамі!
Вой, мой носік мілы,
Ён не любіць мыла!
Не будзе тварык белы,
Бо тварык загарэлы!
А тварык узяў ды адмыўся!
Тата губкай пяткі цёр —
Плакала, як той бабёр:
Вой, не казычыце,
Шчоткі прыбярыце!
Не будуць пяткі белыя,
Бо пяткі загарэлыя!
А пяткі ўзялі ды адмыліся!
Вось цяпер ты белая,
Зусім не загарэлая.
Гэта ўсё быў бруд!
Было ў бабулі сорак унукаў
У бабулі ў агародзе
Вось бяда –
Разраслася, забуяла
Лебяда.
- Пустазелле
Быццам траўка,
Нат не бачна
Дзе трускаўка.
Я парадак навяду
Я ўнукаў прывяду!
Сорак ўнукаў, роўна сорак
Падкасалі рукавы –
Ды заўзята ўзяліся
За знішчэнне той травы!
Так старанна
Працавалі,
Доўга ўнукі
Рачкавалі.
Бабка рада:
Шчыры дзякуй!
Не відаць травы ніякай
Чыста стала, што сказаць...
Толькі ягад не відаць!
Таня
Наша Таня гучна плача -
Кінула ў рэчку мячык
Танечка, цішэй, не плач
Не патоне ў рэчцы мяч.
Час паспаць
Час паспаць. Заснуў бычок,
Лёг у скрыню на бачок.
Сонны мішка лёг у ложак,
Толькі слонік спаць не хоча.
Слонік галавой хітае
Шле Сланісе прывітанне.